Barcin – Słownik geograficzny Królestwa Polskiego
Opublikowano w dniu
Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich.
T. 1, [A-Dereneczna]
s. 106
Wyd. pod red. Filipa Sulimierskiego, Bronisława Chlebowskiego, Władysława Walewskiego.
Warszawa 1880
Sygnatura SIRr XIII/1.1
Barcin – miasto, gmina Barcin, powiat żniński, woj. kujawsko-pomorskie
Barcin, miasto nad Notecią, powiat Szubiński, dawniej kcyński, na gruncie bagnistym.
Z powodu powietrza wilgotnego często febry tu panują.W okolicy znajdują się pokłady wapna, na przestrzeni kilkudziesięciu morgów.
Rocznie wydobywa się 142000 centnarów, które się w trzech piecach cylindrowych wypalają.70 domów, 936 mieszkańców.
377 ewangelików, 422 katolików, 137 żydów.
Mieszkańcy są albo rolnikami, albo wyrobnikami.Jest w mieście lekarz, apteka.
Należy do obwodu łabiszyńskiego, do sądu okręgowego w Łabiszynie.
Ma kościół katolicki parafialny dekanatu żnińskiego, dom modlitwy protestancki i synagogę, szkołę elementarną bezwyznaniową, 159 analfabetów.Cztery jarmarki dwudniowe, kramne, na bydło i konie.
Odległość od miasta powiatowego Szubina wynosi 15 kilometrów, od stacji kolei żelaznej Chmielnik (Hopfengarten) 18 kilometrów.
Ma urząd pocztowy trzeciej klasy, poczta osobowa do stacji kolei żelaznej, poczta listowa do Łabiszyna.Mieszkańcy zajmowali się dawniej także sukiennictwem.
Barcin jako miasto wspomniany jest w wieku XVI.
W r. 1794 odbyła się pod miastem potyczka pomiędzy wojskiem polskiem a pruskiem.