Next Page
Książę Kazimierz Konradowic i Kujawy jego czasów
Pod redakcją Dariusza Karczewskiego
Wydawnictwo Avalon
Kraków 2017
Sygnatura SIRr IIIB/Kazimierz Konradowic
Oddział Inowrocławski Polskiego Towarzystwa Historycznego zorganizował 5 czerwca 2014 roku konferencję naukową poświęconą Kazimierzowi I Kondradowicowi.
Książę Kazimierz (1211-1261) był pierwszym księciem kujawskim.
Przyczynił się do ukształtowania odrębności dzielnicowej Kujaw.
Stolicą dzielnicy uczynił Inowrocław, któremu nadał również prawa miejskie, jako pierwszemu miastu na Kujawach.
W 1238 roku przyłączył do Kujaw kasztelanię bydgoską.
Był ojcem Władysława Łokietka.
W zbiorze studiów „Książę Kazimierz Konradowic i Kujawy jego czasów” znalazły się następujące artykuły:
1. Dariusz Karczewski – Książę Kazimierz Konradowic i Kujawy jego czasów
2. Edmund Mikołajczak – Inowrocław w czasach Kazimierza Konradowica (1230-1267)
3. Jan Tęgowski – Stosunki rodzinne Kazimierza Konradowica księcia kujawskiego
4. Błażej Śliwiński – Książę kujawski Kazimierz I i książę wschodniopomorski (gdański) Świętopełk w latach 1230-1248
5. Dariusz Dąbrowski – Romanowicze a Kazimierz I Konradowic
6. Joanna Wojtkowiak – Kazimierz Kujawski i „diabelski szał” Konrada Mazowieckiego – przyczynek do poznania komunikacji symbolicznej
7. Joanna Karczewska – Świeccy urzędnicy księcia kujawskiego Kazimierza Konradowica
8. Justyna Ewa Białowas – Kazimierz kujawski i Eufrozyna opolska, trzecia małżonka władcy Kujaw
9. Adam Kosecki – Lokacje miejskie księcia Kazimierza Konradowica na Kujawach
10. Marcin Hlebionek – O pieczęciach księcia Kazimierza I Konradowica
11. Marcin Woźniak – Książę Kazimierz Kujawski i początki architektury gotyckiej na Kujawach. Inowrocławski klasztor Franciszkanów w świetle badań archeologicznych
Wojciech Ślusarczyk
Z dziejów opieki zdrowotnej
Aptekarstwo na Kujawach i Pomorzu Gdańskim w latach 1918/1920-1951
Dział Wydawnictw Collegium Medicum im. Ludwika Rydygiera
Bydgoszcz 2016
Sygnatura SIRr XXVI/27
Dr Wojciech Ślusarczyk jest historykiem specjalizującym się w dziejach polskiego aptekarstwa.
Jest pracownikiem naukowym w Zakładzie Historii Medycyny i Pielęgniarstwa Collegium Medicum w Bydgoszczy.
Monografia ukazuje problematykę aptekarstwa na Pomorzu i Kujawach pod kątem prawno-administracyjnym, organizacyjnym, kadrowym i działalności merytorycznej aptek.
Przedwojenni aptekarze należeli do lokalnej elity – pełnili funkcje burmistrzów, radnych, udzielali się społecznie.
Rok 1918 przyniósł ze sobą emigrację aptekarzy niemieckich, którzy zostali zastąpieni przez Polaków.
Rok 1951 oznacza natomiast upaństwowienie prywatnych aptek.
Książka dotyczy aptek działających na terenie województwa pomorskiego w granicach z 1938 roku – a więc obejmuje powiaty bydgoski, inowrocławski, wyrzyski, szubiński, nieszawski, rypiński, lipnowski, włocławski, chełmiński, chojnicki, gniewski, grudziądzki, kartuski, kościerski, lubawski, pucki, sępoleński, starogardzki, świecki, tczewski, toruński, wąbrzeski, wejherowski, gdyński.
Opracowanie rozpoczyna się od omówienia genezy aptekarstwa na Kujawach i Pomorzu Gdańskim.
Wiele miejsca poświęcono charakterystyce regulacji prawnych dotyczących farmacji oraz organizacji nadzoru nad aptekami.
Kolejny rozdział dotyczy rozwoju i organizacji aptekarstwa.
Dowiemy się o rozmieszczeniu ilościowym i terytorialnym aptek, o podstawach prawnych ich funkcjonowania, o stanie własności aptek.
Bardzo ciekawy jest rozdział poświęcony kadrom aptekarskim i organizacjom farmaceutycznym.
Dr Wojciech Ślusarczyk zebrał wiele cennych informacji na temat właścicieli, dzierżawców i kierowników aptek.
Przedstawił straty wojenne w stanie osobowym farmaceutów.
Omówił formy aktywności społecznej i politycznej aptekarzy.
Określił liczbę personelu fachowego w aptekach i opisał warunki pracy farmaceutów.
Ostatni rozdział rozprawy dotyczy działalności merytorycznej aptek.
Dowiemy się ile wynosiła liczba pacjentów przypadających na aptekę, jak wyglądała sytuacja ekonomiczna aptek.
Opisane zostały też apteki wyspecjalizowane, kontrole aptek oraz nielegalny obrót lekami.
Praca została oparta na gruntownej kwerendzie w Archiwum Państwowym w Bydgoszczy, Gdańsku, Warszawie, Toruniu, Włocławku, Inowrocławiu i Poznaniu.
Monografię uzupełniają bardzo ciekawe zestawienia, tabele i spisy.
Bożena Degórska
Transformacja krajobrazu wschodnich Kujaw w kontekście zmian użytkowania ziemi i osadnictwa (1770-1970)
Wydawnictwo Akademickie Sedno
Instytut Geografii i Przestrzennego Zagospodarowania PAN
Warszawa 2015
Sygnatura SIRr VIb/1-56
Dr Bożena Degórska z Instytutu Geografii i Przestrzennego Zagospodarowania Polskiej Akademii Nauk specjalizuje się w gospodarce przestrzennej, kształtowaniu środowiska i planowaniu przestrzennym.
W swojej monografii opisała procesy przekształcania krajobrazu, które przeanalizowała na podstawie dostępnych map i planów.
Na ich podstawie można prześledzić rozwój osad wiejskich i zmiany w użytkowaniu ziemi.
To właśnie przemiany agrarne stanowią główny czynnik transformacji krajobrazu na terenach wiejskich.
Skutkowały one konwersją gruntów leśnych na tereny uprawne.
Na przykład na terenie Pojezierza Chodeckiego aż 80% lasów zostało zamienionych na grunty orne.
Najintensywniej te procesy wystąpiły w drugiej połowie XIX wieku.
Autorka badaniami objęła obszar Kujaw wschodnich na przestrzeni dwóch stuleci (1770-1970).
Wykorzystano archiwalne mapy topograficzne i źródła statystyczne.
