Kubicki Mateusz

„Kapitan ostatni opuszcza swój statek…”
Życie i śmierć dr. Józefa Władysława Bednarza (1879-1939)

Instytut Pamięci Narodowej – Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu. Oddział w Gdańsku 
Urząd Marszałkowski Województwa Kujawsko-Pomorskiego

Gdańsk 2018

Sygnatura SIRr IIIB/Bednarz Józef

Zbrodnia Pomorska dokonana przez Niemców jesienią 1939 roku pociągnęła za sobą 30 tysięcy zamordowanych Polaków.

Wśród ofiar znalazło się ponad 1000 pacjentów szpitala psychiatrycznego w Świeciu.

Niemcy w imię czystości niemieckiej krwi mordowali osoby chore psychicznie i upośledzone zarówno na terenie Rzeszy jak i na obszarach podbitych.

Miało to chronić Niemców od wprowadzania do aryjskiej puli genetycznej cech uznanych przez hitlerowców za niepożądane.

Była to akcja „T-4”.

Chorych do zabicia wskazywali niemieccy lekarze, którzy służyli nie medycynie, ale higienie rasy i eugenice.

Józef Bednarz – dyrektor Krajowego Zakładu Psychiatrycznego w Świeciu – gdy zamordowano jego pacjentów, odmówił ukrycia się i ucieczki.

Wkrótce sam stał  się ofiara kolejnej niemieckiej zbrodni w ramach „Intelligenzaktion” – czyli wymordowania przedstawicieli polskiej inteligencji.

Został wywieziony do miejscowości Grupa, rozstrzelany i pochowany w jednym z masowych dołów śmierci.

Biografia Józefa Bednarza opisuje całe jego życie od narodzin w Gruzji w 1879 roku.

Dowiemy się o jego działalności w organizacji Bojowej PPS i współpracy w przygotowywaniu zamachów bombowych na przedstawicieli caratu,

Przeczytamy o przebiegu jego kariery zawodowej aż do objęcia w 1933 roku funkcji dyrektora szpitala psychiatrycznego w Świeciu.

Obszernie opisano dramatyczne wydarzenia z jesieni 1939 roku.

Autor przybliżył niemiecką politykę eksterminacji osób chorych psychicznie, jaka rozwijała się w Rzeszy od 1933 roku.

Po wkroczeniu Niemców do Świecia dr Bednarz pozostał w szpitalu i nadal opiekował się pacjentami.

Wkrótce przybyli do placówki niemieccy lekarze, ktorzy rozpoczeli w szybkim tempie realizację założeń akcji „T-4”

Jeszcze we wrześniu przeprowadzono egzekucję chorych, których rozstrzeliwano w okolicznych lasach.

Jako ostatnie zostały zamordowane dzieci – pacjenci oddziału dziecięcego.

Doktor Józef Bednarz został zamordowany 11 listopada 1939 roku na terenie żwirowni w Grupie.