Next Page
Bronisław Jamontt był pierwszym dziekanem Wydziału Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika.
Jego imieniem została nazwana jedna z ulic na Rubinkowie.
Urodził się w 1886 roku w Dokudowie na Wileńszczyźnie.
Studiował prawo na Uniwersytecie Petersburskim.
W Petersburgu uczęszczał też na lekcje rysunku w Akademii Sztuk Pięknych.
W 1910 roku zdecydował się poświęcić całkowicie twórczości artystycznej, rzucił studia i wrócił do Wilna.
Pracował jako nauczyciel rysunku i urzędnik.
Od 1919 roku brał regularnie udział w ogólnopolskich wystawach sztuki, zdobywając rozgłos i uznanie.
W 1920 roku zakładał Wileńskie Towarzystwo Artystów Plastyków.
W 1934 roku ukończył studia na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie.
Jeszcze podczas studiów został zatrudniony na uniwersytecie jako asystent profesora Ferdynanda Ruszczyca.
W 1937 został mianowany profesorem nadzwyczajnym malarstwa pejzażowego.
Po wojnie wraz z innymi wileńskimi profesorami osiedlił się w Toruniu.
W 1946 roku został pierwszym dziekanem Wydziału Sztuk Pięknych UMK.
Był profesorem zwyczajnym pejzażu i martwej natury.
Zmarł w 1957 roku.
Został pochowany na cmentarzu św. Jerzego.
Pierwsza siedziba Wydziału Sztuk Pięknych UMK, ul. Moniuszki 10
Stworzył ponad 1000 kompozycji.
Był pejzażystą, przy czym malował też krajobrazy miejskie.
Jego przedstawienia natury były fantastyczne, monumentalne i teatralne, napawały grozą, niepokoiły.
Jego kompozycje były ekspresyjne, dominowały w nich rozłożyste drzewa, smagane wiatrem i skłębione chmury.
Tworzył również charakterystyczne, nieco zdeformowane, widoki Wilna.
Wybierał malownicze uliczki z nierównym brukiem i pochylonymi budynkami.
Najchętniej posługiwał się techniką gwaszu i tempery na kartonie lub tekturze.
Jego pejzaże powstawały w pracowni na podstawie szkiców wykonanych w plenerze.
Był cenionym i uznanym artystą.
Reprezentował umiarkowany nurt w malarstwie.
Zdobył wiele artystycznych nagród.
Brał udział w 75 wystawach w kraju i za granicą.
Jeszcze przed wojną prace swoje wystawiał w Paryżu, Brukseli, Hadze, Amsterdamie, Bukareszcie, Kopenhadze, Moskwie, Rydze, Berlinie, Monachium, Pittsburghu, St. Louis, Baltimore, San Francisco.
Agata Rissmann
Bronisław Jamontt 1886-1957 : malarstwo, rysunek
Toruń 2011
Sygnatura MAG TN 38463
Jan Kotłowski
Bronisław Jamontt (1886-1957)
Grafika – rysunek
W pięćdziesięciolecie śmierci artysty
Toruń 2007
Katalog wystawy obrazów Bronisława Jamontta
Bydgoszcz 1948 maj-czerwiec
wstęp Stefan Narębski
Bydgoszcz 1948
Sygnatura MAG 192303
Katalog wystawy obrazów Bronisława Jamontta
Dom Plastyków w Toruniu
wstęp Jerzy Hoppen
Toruń 1947
Sygnatura MAG 33636
Wystawa zbiorowa Bronisława Jamontta
prace malarskie wśród których „Cykl toruński”
Toruń – kwiecień 1950 r.
Dom Plastyków przy ul. Chełmińskiej 16
Toruń 1950
Sygnatura MAG 34833
Wystawa pośmiertna prac Bronisława Jamontta (1886-1957)
Toruń, Muzeum – Ratusz, maj – lipiec 1957
wstęp Stefan Narębski
Toruń 1957
Sygnatura MAG 67787
Hanna Kubaszewska, Maria Liczbińska, Halina Załęska
hasło: Jamontt Bronisław
W: Słownik Artystów Polskich
t. III, s. 188-191
Sygnatura SIRi XVIa/SZT-3c
Stefan Narębski, Jadwiga Puciata-Pawłowska
hasło: Jamontt Bronisław (1886-1957)
W: Polski Słownik Biograficzny
t, 10, s. 403-404
Sygnatura SIRi XVIa/1-t.10
Dwadzieścia lat Nagrody Miast Partnerskich Torunia i Getyngi im. Samuela Bogumiła Lindego 1996-2015
Redakcja naukowa: Leszek Żyliński
Wydawnictwo Adam Marszałek
Toruń 2016
Sygnatura SIRr XXXIIa/25
Nagroda Miast Partnerskich Torunia i Getyngi im. Samuela Bogumiła Lindego przyznawana jest od 1996 roku.
Jej pierwszymi laureatami byli Wisława Szymborska i Günter Grass.
Patronem nagrody jest Samuel Bogumił Linde – twórca pierwszego „Słownika języka polskiego”, wywodzący się z toruńskiej rodziny o korzeniach szwedzko-niemieckich.
Nagrodę otrzymuje co roku dwoje pisarzy Polak i Niemiec.
Przyznawana jest na przemian raz w Toruniu, raz w Getyndze.
Toruń i Getynga są miastami partnerskimi od czterdziestu lat (1978).
Książka poświęcona 20-tej rocznicy Nagrody Miast Partnerskich podzielona jest na dwie części.
Część I obejmuje słowo wstępne prezydenta Torunia Michała Zalewskiego i nadburmistrza Getyngi Rolfa-Georga Köhlera.
Profesor Leszek Żyliński pisze o dwudziestoleciu Nagrody, a Michał E. Staśkiewicz o więziach partnerskich.
Dalej wymienieni są laureaci Nagrody oraz członkowie kapituły.
Możemy też zapoznać się z tekstem Regulaminu Nagrody.
W końcu zamieszczono wypowiedzi dotychczasowych laureatów.
Część I zamykają liczne fotografie dokumentujące 20 lat wręczania Nagrody Miast Partnerskich Torunia i Getyngi.
Część II poświęcona jest dwudziestej edycji Nagrody w 2015 roku.
Zawiera tekst laudacji Marty Kijowskiej na cześć Stefana Chwina oraz laudacji Martina Pollacka na cześć Marie-Luise Scherer.
Zapoznać możemy się rownież z podziękowaniami obojga laureatów.
Zefiryn Jędrzyński
Było jak było
O młodości, redagowaniu
„Nowości”, „Gazety Pomorskiej”,
polityce i przyjaźni
Wydawca:
Towarzystwo Miłośników Torunia
Toruń 2015
Sygnatura SIRr IIIB/Jędrzyński Zefiryn
Zefiryn Jędrzyński jest bardzo znanym w Toruniu i Bydgoszczy dziennikarzem.
Urodził się w 1930 roku w Grudziądzu.
Jeszcze przed wojną przeniósł się do Torunia.
Ukończył polonistykę na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika.
Kierował największymi gazetami w regionie:
– jako zastępca redaktora naczelnego „Gazety Pomorskiej” (1966-1975)
– jako redaktor naczelny „Nowości” (1975-1981)
– jako redaktor naczelny „Gazety Pomorskiej” (1981)
Polecana dziś książka Zefiryna Jędrzyńskiego „Było jak było” zawiera jego wspomnienia.
Jest bardzo ważnym źródłem do dziejów Bydgoszczy i Torunia w okresie PRL i rządów PZPR.
Autor z racji zawodu spotkał na swojej drodze najważniejsze postacie regionu z dziedziny polityki, kultury, nauki.
To niewątpliwie jedna z najważniejszych książek autobiograficznych, jaka ukazała się po 1989 roku na Pomorzu I Kujawach.
