Next Page
Stanisław Kujot urodził się 13 listopada 1845 roku w Kiełpinie pod Tucholą.
Jego ojciec był nauczycielem.
Ukończył gimnazjum w Chełmnie.
Studiował na uniwersytetach w Münster i Berlinie oraz w seminarium duchownym w Pelplinie teologię, filologię, historię i filozofię.
Święcenia kapłańskie otrzymał w 1870 roku.
Ks. dr Stanisław Kujot ; Fotograwura Drukarni i Księgarni św. Wojciecha w Poznaniu ; Nadbitka: ks. P. Czaplewski, Ks. Stanisław Kujot, Zapiski Towarzystwa Naukowego w Toruniu 1914/1915, T III, Nr 4 i 5 ; Sygnatura 206905
W latach 1872-1893 był nauczycielem historii w gimnazjum biskupim w Pelplinie, zwanym Collegium Marianum.
Wykształcił 700 uczniów.
W okresie pelplińskim parał się między innymi twórczością literacką.
Był autorem kilku powieści:
- Głowa św. Barbary. Powieść z przeszłości Pomorza
- Pierwsze nawrócenie Prusaków. Powieść z XIII wieku
- Ojciec Grzegórz czyli obrona Pucka 1655/56
- Kręte drogi czyli historya młodzieńca zbłąkanego
- Kto winien? Obrazek z naszych czasów
- Ze zdrowego pnia. Powieść z naszej biedy
W 1893 roku ks. Stanisław Kujot został proboszczem parafii w Grzybnie (pow. chełmiński, gm. Unisław).
Był już wówczas bardzo schorowany.
40 lat walczył z gruźlicą płuc.
W Grzybnie spędził resztę swojego życia.
Ze względu na stan zdrowia praktycznie nie opuszczał budynku plebani w Grzybnie.
Nie mógł nawet mówić – porozumiewał się z odwiedzającymi go gośćmi pisząc.
Pisywał za to kilka listów dziennie.
Przez całe życie napisał kilkanaście tysięcy listów.
Rocznik Towarzystwa Naukowego w Toruniu, Tom 20
Był to za to najowocniejszy naukowo okres jego życia.
W 1897 roku został też prezesem Towarzystwa Naukowego w Toruniu.
Reaktywował on działalność Towarzystwa, która zamarła zupełnie po 1884 roku.
Nieformalną siedzibą Towarzystwa stało się wówczas Grzybno.
Dzięki niemu wznowiono wydawanie „Roczników TNT” oraz zaczęto wydawać „Fontes TNT” i „Zapiski TNT”.
Znacznie wzrosła liczba członków Towarzystwa Naukowego w Toruniu, którego trzon stanowili duchowni z terenu całego Pomorza.
Było ich 300 księży na ogólna liczbę 500 członków TNT.
Rocznik Towarzystwa Naukowego w Toruniu, Tom 9
Ks. Stanisław Kujot jednocześnie prowadził badania naukowe nad dziejami Prus Królewskich, stając się najwybitniejszym na ziemiach polskich specjalistą w tym zakresie.
Jego dorobek naukowy obejmuje kilka tysięcy stron monografii, rozpraw, artykułów, recenzji i wydawnictw źródłowych.
Jego najwybitniejsze dzieła to:
— Dzieje Prus Królewskich
— Kto założył parafie w dzisiejszej diecezji chełmińskiej? Studium historyczne
— Rok 1410. Wojna
— Margrabiowie brandenburscy w dziejach Pomorza za ks. Mestwina II
— O majątkach biskupich na Pomorzu
— Sprawa toruńska z r. 1724
Rocznik Towarzystwa Naukowego w Toruniu, Tom 17
W 1900 roku Uniwersytet Jagielloński nadał mu doktorat honoris causa.
Ks. Stanisław Kujot zmarł 5 grudnia 1914 r. w Grzybnie i na tamtejszym cmentarzu został pochowany.
Prywatny księgozbiór ks. Stanisława Kujota liczący około 900 woluminów znajduje się dziś w Książnicy Kopernikańskiej w Toruniu (sygnatury XK 1 – XK 812).
Kazimierz Jasiński
Stanisław Kujot 1845-1914
W: Działacze Towarzystwa Naukowego w Toruniu 1875-1975
Tom I – s. 85-179
Sygnatura SIRr XXXb/3t.1
Bożena Osmólska-Piskorska
Hasło: Kujot Stanisław Leopold
Polski Słownik Biograficzny
Tom XVI – zeszyt 68 – s. 114-115
Sygnatura SIRi XVIa/1-t.16
ks. Paweł Czaplewski
Ś.p. ks Stanisław Kujot
Zapiski Towarzystwa Naukowego w Toruniu
Tom III – nr 4 i 5 – s. 49-72
Sygnatura SIRr II/3-1914-1922
Kazimierz Jasiński
Stanisław Kujot (1845-1914)
W: Wybitni ludzie dawnego Torunia
s. 237-242
Sygnatura SIRr IIIA/3a
Kazimierz Jasiński
Testamenty księdza Stanisława Kujota z lat 1902-1914
Zapiski Historyczne
Tom 61 – rok 1996 – zeszyt 1 – s. 95-107
Sygnatura SIRr II/3-1996a
Kazimierz Jasiński
Rola ks. Stanisława Kujota w upowszechnianiu wiedzy o polskości Pomorza Gdańskiego i ziemi chełmińskiej
W: Prace wybrane z nauk pomocniczych historii
s. 380-416
Sygnatura MAG 250211
Mieczysław Wilczewski
Mój Toruń
Wspomnienia chłopaka z Mokrego
Wydawnictwo Adam Marszałek
Toruń 2016
Sygnatura SIRr XXXIIc/11
Mieczysław Wilczewski urodził się w 1950 roku na Przedmieściu Mokre w Toruniu.
W Toruniu ukończył liceum i zdał maturę w 1968 roku.
Jest emerytowanym pułkownikiem Wojska Polskiego i doktorem nauk wojskowych.
Mimo, że od wielu lat nie mieszka w Toruniu, wciąż jest mu to miasto bardzo bliskie.
Dowodem na to jest książka „Mój Toruń. Wspomnienia chłopaka z Mokrego”.
Powraca on do czasów , gdy na toruńskich przedmieściach panowały domy z pruskiego muru, stare ogrody, podwórka.
Przedmieścia bardziej przypominały wieś niż miasto.
Nie było jeszcze wielkich blokowisk, „Elanę” dopiero budowano, ulicą Szeroką jeździł tramwaj.
Dziś obraz Torunia z lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych XX wieku może przetrwać tylko dzięki wspomnieniom autora.
Świat młodości chłopaka z Mokrego ograniczał się do rodzinnego domu, podwórka, szkoły, ulicy Podgórnej i jej okolic.
Dzięki jego wspomnieniom ożywa Toruń, którego już nie ma – życie bez telewizji i bez ruchu samochodów.
W książce jest również rozdział poświęcony gwarze toruńskiej ze słowniczkiem liczącym kilkaset wyrazów.
Teresa Astramowicz-Leyk
Od idei pracy organicznej do społeczeństwa obywatelskiego
Przekaz międzypokoleniowy na przykładzie rodu Kulerskich
Wydawca: Instytut Nauk Politycznych Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego
Olsztyn 2013
SIRr IIIB/Kulerscy
Dr hab. Teresa Astramowicz-Leyk jest adiunktem w Instytucie Nauk Politycznych na Uniwersytecie Warmińsko-Mazurskim w Olsztynie.
Jest autorką monografii „Wiktor Kulerski (1865-1935) : polityk – wydawca – dziennikarz” wydanej w Toruniu w 2006 roku.
Rozprawa „Od idei pracy organicznej do społeczeństwa obywatelskiego” poświęcona jest myśli politycznej trzech pokoleń rodu Kulerskich.
Autorka przeanalizowała działalność potomków Wiktora Kulerskiego seniora (1865-1935) – założyciela Gazety Grudziądzkiej, posła do Reichstagu i senatora II Rzeczpospolitej.
W książce ukazane zostały sylwetki Witolda Zygmunta Kulerskiego (syna) oraz Witysława Wiktora Dys Kulerskiego (wnuka).
Witold Zygmunt Kulerski (1911-1997) działał przed wojną w Stronnictwie Ludowym.
W okresie wojny zasiadał w Radzie Narodowej w Londynie i był osobistym sekretarzem premiera Stanisława Mikołajczyka.
Władze komunistyczne wtrąciły go do więzienia.
Wiktor Kulerski junior (urodzony w 1935) kontynuował tradycje niepodległościowe dziadka i ojca.
Był związany z Komitetem Obrony Robotników, działał w NSZZ „Solidarność”.
W stanie wojennym ukrywał się w podziemiu.
W 1989 roku został wybrany na posła do Sejmu.
Był wiceministrem w rządzie Tadeusza Mazowieckiego.
Teresa Astramowicz-Leyk przedstawiła problem dziedziczenia i nowatorstwa idei w przekazie międzypokoleniowym.
Zaprezentowała zarówno ciągłość aksjologiczną w tradycji rodu Kulerskich jak i zmiany zachodzące w myśli politycznej tej grudziądzkiej rodziny.
