Next Page
Bitwa pod Mątwami 1666
historia i pamięć
pod redakcją Tomasza Łaszkiewicza
Wydawca: Polskie Towarzystwo Historyczne Oddział w Inowrocławiu
Inowrocław 2017
Sygnatura SIR VIb/5-15
Bitwa pod Mątwami z 13 lipca 1666 roku była kulminacją rokoszu Jerzego Sebastiana Lubomirskiego.
Jego przeciwnikiem był król Jan Kazimierz dążący do wzmocnienia władzy królewskiej.
Bratobójcze starcie miało miejsce podczas przeprawy wojsk królewskich przez Noteć.
Rokoszanie odnieśli miażdżące zwycięstwo.
W 350-tą rocznicę bitwy Oddział Polskiego Towarzystwa Historycznego w Inowrocławiu zorganizował uroczystości pod hasłem „Ku pamięci i przestrodze”.
Postanowiono również wydać drukiem odrębną publikację poświęconą bitwie.
Monografia „Bitwa pod Mątwami 1666” zawiera siedem szkiców autorów z różnych ośrodków naukowych.
1. Igor Kraszewski – Tło konfliktu wewnętrznego w Rzeczypospolitej XVII wieku
2. Mirosław Nagielski – Mątwy 1666 – przegrana batalia o naprawę Rzeczypospolitej
3. Zbigniew Hundert – Wojsko koronne (polskie) w dobie rokoszu Jerzego Sebastiana Lubomirskiego i bitwy pod Mątwami
4. Sławomir Augusiewicz – Armia brandenbursko-pruska jako przykład organizacji zachodnioeuropejskiego wojska drugiej połowy XVII wieku
5. Andrzej Korytko – Bitwa pod Mątwami w relacjach i ocenach polskiej historiografii
6. Tomasz Łaszkiewicz – Bitwa pod Mątwami w pamięci historycznej na Kujawach
7. Marcin Woźniak – Sprawozdanie z badań archeologicznych w rejonie pola bitwy pod Mątwami (1666)
Bydgoszcz wojskowa
Szkice z dziejów garnizonu bydgoskiego od czasów najdawniejszych do współczesności
Redakcja: Albert S. Kotowski, Sławomir Sadowski
Wydawca: Muzeum Wojsk Lądowych
Bydgoszcz 2017
Sygnatura SIRr XXV/64
Zbiór szkiców poświęconych dziejom wojskowym Bydgoszczy jest owocem projektu badawczego „Bydgoszcz wojskowa. Szkice z dziejów garnizonu bydgoskiego od czasów najdawniejszych do współczesności” prowadzonego przez Uniwersytet Kazimierza Wielkiego i Muzeum Wojsk Lądowych w Bydgoszczy.
Tom podzielony jest na dwie części.
W części pierwszej przedstawiono chronologicznie dzieje wojskowe Bydgoszczy.
Część druga ma charakter problemowy i porusza wybrane aspekty życia wojskowego miasta.
CZEŚĆ I – Zarys dziejów Garnizonu wojskowego
1. Tomasz Nowakowski – Wojskowa Bydgoszcz. Od czasów najdawniejszych do końca XV w.
2. Zbigniew Zyglewski – Wojsko w Bydgoszczy (XVI w. – 1815 r.)
3. Albert S. Kotowski – Zarys dziejów garnizonu bydgoskiego w latach 1815-1918
4. Włodzimierz Jastrzębski – Dzieje garnizonu wojskowego w Bydgoszczy w latach 1920-1939
5. Krzysztof Drozdowski – Garnizon niemiecki w Bydgoszczy w latach II wojny światowej
6. Sławomir Sadowski – Garnizon bydgoski w strukturze organizacyjnej polskich Sił Zbrojnych w latach 1945-1989
7. Sławomir Sadowski – Garnizon wojskowy w Bydgoszczy po 1989 r.
CZEŚĆ II – jednostki wojskowe, infrastruktura, wpływ garnizonu na życie miasta, wydarzenia, biografie
8. Marek Zwiefka – Bydgoska architektura wojskowa do 1939 r.
9. Albert S. Kotowski – Infanterie-Regiment Graf Schwerin 1813-1913. Bydgoskie obchody stulecia istnienia jednostki
10. Marek Holak – Jeździectwo wojskowe w Bydgoszczy w okresie międzywojennym
11. Krzysztof Drozdowski – Konkurs orkiestr wojskowych D.O.K. VIII w Bydgoszczy 8-9 września 1923 r.
12. Łukasz M. Nadolski – Zniszczenia wojenne Bydgoszczy w 1945 roku
13. Sadowski Sławomir – Generalicja bydgoska w latach 1918-1939
14. Joanna M. Iwaszkiewicz – Generalicja bydgoska w latach 1945-1989
15. Tadeusz Łukaszczyk – Wojskowa Bydgoszcz w notatniku kapelana 1992-1993
Andrzej Nieuważny
Kampania 1813 r. na północnym zachodzie Księstwa Warszawskiego
Napoleońska twierdza Toruń i jej obrona
Wydanie 2
Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika
Toruń 2017
Sygnatura SIRr XXV/63
Dr Andrzej nieuważny był wieloletni pracownikiem Zakładu Historii XIX wieku na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu.
W 2009 roku został odznaczony we Francji Orderem Palm Akademickich za zasługi w popularyzowaniu historii Francji.
Był wybitnym specjalistą w zakresie epoki napoleońskiej.
W Książnicy Kopernikańskiej dostępne są następujące jego książki:
- Czasy napoleońskie
- Kampania 1813 r. na północnym zachodzie Księstwa Warszawskiego. Napoleońska twierdza Toruń i jej obrona
- My z Napoleonem
- Wielka wojna w małym mieście, Boje o Tczew w lutym 1807 roku
Dysertacja „Kampania 1813 r. na północnym zachodzie Księstwa Warszawskiego” oparta jest na gruntownej kwerendzie odbytej w archiwach rosyjskich i francuskich.
Zasadnicza osia rozprawy jest obrona Torunia wiosną 1813 roku przez wojska generała gubernatora Jean Poitevin – francuskiego inżyniera wojskowego.
Garnizon miasta liczył zaledwie 4661 żołnierzy – przede wszystkim Niemców.
Najsilniejszą jednostką, broniąca Torunia przed Rosjanami była bowiem, licząca 4146 ludzi, bawarska 2 brygada piechoty majora Friedricha von Zollera.
Pomnik Bawarczyków stoi dziś w Toruniu na rogu ul. Bawarczyków i ul. Legionów.
Rozprawa podzielona jest na sześć rozdziałów:
Rozdział 1
Sytuacja wojskowa w Księstwie Warszawskim na początku 1813 r.
Wejście armii rosyjskiej na teren Księstwa.
Ruch głównej armii ku środkowej Wiśle i Kaliszowi.
Rozdział 2
Ruch na zachód rosyjskiej 3 Armii Zachodniej.
Zajęcie Bydgoszczy i Poznania.
Ostateczny odwrót Wielkiej Armii za Odrę.
Rozdział 3
Napoleońska twierdza Toruń 1806-1813
Rozdział 4
Blokada twierdzy toruńskiej – luty – 7 kwietnia 1813 r.
Rozdział 5
Oblężenie regularne i kapitulacja twierdzy toruńskiej, 8-18 kwietnia 1813 r.
Rozdział 6
Rosjanie w twierdzy toruńskiej w latach 1813-1815
