Dział Informacyjno-Bibliograficzny

Kolejna strona

Małgorzata Rejmer – Kurz i krew

Polecamy lekturę na weekend.

Małgorzata Rejmer

Bukareszt
Kurz i krew

Wydawnictwo Czarne

Wołowiec 2013

Sygnatura MAG 298868

Małgorzata Rejmer (rocznik 1985) jest pisarką, której kolejne książki zdobywają nominacje do najważniejszych nagród literackich.

Reportaż „Bukareszt. Kurz i krew” również zyskał uznanie wśród książek z dziedziny literatury faktu.

Książka wywiera bardzo duży wpływ na czytelnika.

Poznajemy bardzo bliski geograficznie kraj, o którym wiedze czerpiemy tylko z potocznych stereotypów.

Tymczasem Rumunia i jej mieszkańcy zasługują na naszą uwagę i szacunek.

Autorka pisze o wspaniałej historii i kulturze przedwojennej Rumunii.

Poznajemy też ponure czasy stalinowskie i komunizm spod znaku satrapy Nicolae Ceausescu.

Dowiadujemy się o brutalnym reżimie, który doprowadził kraj na skraj głodu.

Czytamy jak zwykli mieszkańcy Bukaresztu radzili sobie z socjalistyczną codziennością.

Ofiarą reżimu były setki tysięcy Rumunów, ale ofiarą była też stolica kraju, gdzie wyburzono najstarsze zabytkowe kwartały miasta, żeby wybudować kolosalny moloch – pałac dyktatora.

Czytelnicy dowiedzą się też o życiu we współczesnym Bukareszcie, o tym jak Rumuni postrzegają samych siebie, jak im się mieszka w wielkich blokowiskach, o bezpańskich psach na ulicach, o trzęsieniach ziemi, na jakie narażone jest miasto, o podróżach koleją, o taksówkarzach, o architekturze Bukaresztu, o bezdomnych artystach, tworzących na ulicy, o pladze kradzieży, o wierze w uroki.

Dzięki portretowi miasta stworzonemu przez Małgorzatę Rejmer, dostrzegamy piękno Bukaresztu i nawiązujemy więź z jego mieszkańcami.

Do cierpień, jakie spadły na Rumunów, niestety również Polacy dołożyli ostatnio swoją cząstkę.

Autorka przypomina wstrząsająca historię Claudiu Crulic, który zmarł w Krakowie po 130 dniach strajku głodowego, jaki podjął w proteście przeciwko swemu niesłusznemu aresztowaniu.

Był ofiarą polskiego wymiaru sprawiedliwości i naszych stereotypów.

Książka „Bukareszt. Kurz i krew” nie jest lukrowanym przewodnikiem po mieście.

Autorka dostrzega zarówno wady jak i zalety Rumunów, piękno i brzydotę Bukaresztu.

Gorąco polecamy.

Posted on 21 września 2017, 17:39 By Dział Informacyjno-Bibliograficzny

Categories: Co czytamy Tagi: Bukareszt, recenzja, reportaż, Rumunia

Jerzy Wojtowicz – historyk gospodarki, społeczeństwa i kultury doby nowożytnej

Jerzy Wojtowicz
Historyk gospodarki, społeczeństwa
i kultury doby nowożytnej
Indywidualny przypadek z historiografii PRL

Redakcja: Kazimierz Maliszewski, Wojciech Piasek

Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika

Toruń 2015

Sygnatura SIRr IIIB/Wojtowicz Jerzy

Księga pamiątkowa poświęcona profesorowi Jerzemu Wojtowiczowi (1924-1996) zawiera szereg referatów i wspomnień, które analizują zarówno dorobek naukowy profesora jak i jego działalność akademicką.

Na wstępie opracowania, wydanego staraniem Wydziału Nauk Historycznych UMK, zaprezentowano biografię uczonego i nauczyciela akademickiego.

Redaktorzy monografii postanowili przedstawić miejsce pisarstwa historycznego Jerzego Wojtowicza na tle historiografii PRL.

Stąd w tomie znalazło się wiele tekstów opisujących dorobek profesora jako historyka Torunia, jako badacza historii Pomorza, jako badacza europejskiego Oświecenia, jako badacza dziejów komunikacji społecznej oraz dziejów masonerii.

Księgę pamiątkową uzupełnia „Bibliografia prac Profesora Jerzego Wojtowicza 1952-1996”.

Wśród jego najważniejszych publikacji należny wymienić:

Studia nad kształtowaniem się układu kapitalistycznego w Toruniu. Stosunki przemysłowe miasta w XVIII wieku (praca doktorska 1960)
Narastanie kapitalizmu w rolnictwie ziemi chełmińskiej. Majorat ostromecki 1772-1880 (rozprawa habilitacyjna 1963)
Miasto europejskie w epoce oświecenia i rewolucji francuskiej (PWN 1972)
Historia Szwajcarii (Ossolineum 1976)

Posted on 20 września 2017, 09:48 By Dział Informacyjno-Bibliograficzny

Categories: Biografie, Nowe książki, Torunianie Tagi: księgi pamiątkowe, profesorowie, Uniwersytet Mikołaja Kopernika, Wydział Nauk Historycznych

Franciszek Tadeusz Rakowicz (1839-1878) – pierwszy wydawca „Gazety Toruńskiej”

Tygodnik Ilustrowany, 1879, nr 172, Sygnatura KM 01092

Franciszek Tadeusz Rakowicz urodził się 1 czerwca 1839 roku w Golejewku koło Rawicza w Wielkopolsce.

Jego ojciec był nauczycielem i autorem bardzo popularnego polskiego elementarza „Nauka czytania i pisania”, który miał ponad sto wydań.

Franciszek Tadeusz Rakowicz ukończył gimnazjum w Poznaniu.

Studiował medycynę w Berlinie.

W 1862 roku uzyskał stopień doktora medycyny, ale nigdy nie praktykował.

Poświęcił się dziennikarstwu i publicystyce gospodarczej.

Był redaktorem „Nadwiślanina” w Chełmnie oraz „Dziennika Poznańskiego”.

Jednocześnie uczył się drukarstwa i księgarskiego fachu w Lipsku w wydawnictwie Brockhausa.

Gazeta Toruńska, 1867, nr 1, Mikrofilm M 523

1 stycznia 1867 roku stanął na czele nowo powstałej „Gazety Toruńskiej”.

Jej siedziba mieściła się pod adresem Rakowicza na ul. Żeglarskiej 105 (dziś 10).

W stopce gazety było napisane pisało:
„Nakładem F. T. Rakowicza w Toruniu – Druk J. Buszczyńskiego w Toruniu”.

„Gazeta Toruńska” była pierwszym dziennikiem wydawanym w Toruniu.

Publikacje Rakowicza dotyczył z jednej strony spraw gospodarczych.

Z drugiej strony był on orędownikiem emancypacji kobiet.

Rakowicz w Toruniu spędził 7 lat.

W 1870 roku założył w Toruniu Towarzystwo Pomocy Naukowej dla Dziewcząt Polskich.

Był też założycielem Spółki Pożyczkowej oraz Towarzystwa Przemysłowego.

Oryginał : Biblioteka Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk; skan Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa

Oprócz wydawania „Gazety Toruńskiej” Franciszek Tadeusz Rakowicz parał się też księgarstwem.

Jego księgarnia przy ul. Żeglarskiej 10 wydawała książki i prowadziła wypożyczalnię książek.

Księgarnia Rakowicza wydała około 30 książek.

Zasłynęła wydawanym przez pięć lat książkowym „Kalendarzem polskim”.

W „Gazecie Toruńskiej” publikował również własne teksty literackie – opowiadania:
– „Szatan na pokucie”
– „Karol”

Zajmował się też tłumaczeniami:
– John Stuart Mill – Poddaństwo kobiet
– Fanny Lewald – O emancypacji kobiet

W 1872 roku jako pierwszy Polak został wybrany do Rady Miejskiej Torunia.

W Toruniu też ożenił się w 1871 roku z mieszkanką naszego miasta Jadwiga Pomorską.

Toruń opuścił w 1873 roku, kiedy to objął funkcje dyrektora Banku Włościańskiego w Poznaniu, za wstawiennictwem jego fundatora hrabiego Jana Działyńskiego z Kórnika.

Rakowicz okazał się bardzo dobrym finansistą – ocalił i rozwinął działalność Banku Włościańskiego w czasie, gdy Wielkopolskę ogarnęła fala bankructw i upadłości banków.

Co więcej pomagał zakładać innym towarzystwa pożyczkowe i kasy oszczędnościowe.

Jego najważniejsza książka dotyczyła też ekonomii: „Kupiec i przemysłowiec, jakim warunkom powinien uczynić zadość i jakie okoliczności uwzględnić, gdy zamierza się osiedlić?”.

Między innymi dzięki zabiegom Franciszka Tadeusza Rakowicza utworzono w Poznaniu Teatr Polski.

Również w Poznaniu wybrano go do Rady Miejskiej.

Zmarł młodo, mając 39 lat – 28 sierpnia 1878 roku w Poznaniu.

Po śmierci męża, jego żona wróciła do Torunia i prowadziła samodzielnie księgarnie, założoną przez Rakowicza.